Hormonoterapia jest najstarszą i najczęściej stosowaną metodą tak zwanej terapii ukierunkowanej na cele molekularne. Od lat wiadomo, że jej zastosowanie skutkuje wydłużeniem życia chorych na raka, zapewniając dobrą tolerancję u większości pacjentów. Na przestrzeni lat pojawiały się kolejne możliwości farmakologicznego interferowania z aktywnością hormonalną ustroju chorych na raka piersi, co spowodowało, że dobór optymalnej hormonoterapii w indywidualnym przypadku bywa trudny. Niniejsze opracowanie składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza z nich dotyczy zagadnień teoretycznych, czyli budowy receptorów estrogenowego i progesteronowego oraz różnych mechanizmów, poprzez które oba receptory wywierają swoje efekty biologiczne. Przedstawiono w niej także podstawy ogólnoustrojowej regulacji hormonalnej. Druga część podręcznika została poświęcona zagadnieniom klinicznym Ś na początku odniesiono się w niej do ważnej roli patomorfologa w podejmowaniu decyzji dotyczących kwalifikacji chorych do tego typu leczenia. Zasadnicza zawartość części klinicznej niniejszej książki stanowi kompendialny przewodnik po różnych sytuacjach klinicznych, zarówno typowych (leczenie neoadiuwantowe, adiuwantowe i paliatywne), jak i rzadkich (np. rak piersi u mężczyzn), w których stosuje się leczenie hormonalne u chorych na raka piersi. W rozdziałach poświęconych aspektom klinicznym Czytelnik może znaleźć praktyczne wskazówki dotyczące zalecanego postępowania oraz uzasadnienie merytoryczne poszczególnych decyzji klinicznych. Omówiono również mechanizmy oporności na hormonoterapię. Kolejne dwa rozdziały odnoszą się do hormonalnej terapii zastępczej oraz hormonalnej antykoncepcji i ich wpływu na rozwój raka piersi.