Środkowe Włochy - chyba najlepsza wizytówka kraju - to przede wszystkim Toskania, której pejzaż w odczuciu wielu zwiedzających jest archetypem włoskiego krajobrazu. Jego elementy - okolone murami miasta, rzędy drzew cytrusowych, pofalowane wzgórza porośnięte winoroślą - to klasyczne tło największych dzieł mistrzów odrodzenia, tak dobrze znane z niezliczonych obrazów. Po obowiązkowej wizycie w Pizie czy Florencji, uważanej za najpiękniejsze włoskie miasto, warto zaplanować zwiedzanie mniej znanych miejsc: odległych klasztorów, dziwacznych uzdrowisk, a także wziąć udział w wyjątkowym toskańskim święcie - Palio. Wcześniej czy później każdy dotrze do Rzymu (jeśli wierzyć przysłowiom, wystarczy wkroczyć na jakąkolwiek drogę). Zabytki kultury klasycznej, historyczne pamiątki z czasów wczesnego chrześcijaństwa, przepiękne średniowieczne budowle, świadectwa renesansowej potęgi - trudno wymienić choćby najważniejsze. Jeszcze trudniej, poznając miasto, oprzeć się refleksji o tym, jak powstają i upadają wielkie cywilizacje. Po emocjach w tętniącej życiem stolicy, warto zwiedzić Marche - spokojny region, w których wciąż jeszcze istnieją odcięte od cywilizacji wioski. A jednak ta z pozoru nieodkryta przez turystów część kraju ma swoje słynne miejsca: przepiękne Urbino czy uczepioną szczytu nad przepaścią groźną fortecę San Leo, która posłużyła Dantemu jako model Czyśćca. A skoro mowa o bliższym niebu rejonom, trzeba przywołać niezwykle malowniczą Umbrię, nazywaną la terra dei santa (ziemia świętych), głównie za sprawą słynnego Biedaczyny z Asyżu.